خاطرات قرآنی شهدا(8)

سوره ی سجده!
شهید علی خمشیا
یکی از بچه های شوخ و سرزنده که همرزم ما بود، شهید علی خمشیا بود. رزمنده ای که همراه فرمانده ی گردان تخریب شهید احمد اسدی و دیگر شهیدان چون کریمی و شهید کشتکار به دیدار دوست شتافتند.روزی آقا علی همراه تعدادی دیگر از بچه های تخریب برای گذراندن آموزش های انفجارات به واحد آموزش انفجارات شهید حبیب اللهی، اهواز رفته بود.
علی آقا از نظر تحصیلات و مدرک دانشگاهی در حد عالی نبود، ولی تا اندازه ی زیادی اهل مطالعه و خواندن بود. یکی از بچه های همراه وی برای ما تعریف می کرد که یک روز، معلم، قرآن را به دست علی آقا داد و گفتند: «برای شروع کلاس آموزشی، علی آقا قرآن بخواند تا با کلام خدا کارمان را آغاز کنیم».
آقای خمشیا هم با روحیه ی شاد و شوخی که داشتند، مدتی چند در قرآن جستجو کردند. و سوره ی سجده را در قرآن پیدا کردند و شروع کردند به خواندن این سوره. کل آن را تلاوت کرد.
بعد از این که سوره را تمام کرد، نگاه کرد و دید که بچه ها همگی دارند او را نگاه می کنند، خطاب به آن ها گفت: «چرا نشسته اید و سجده نمی کنید؟ مگر نمی دانید من سوره ی سجده را خواندم؟ زود همگی به سجده روید». که بلافاصله معلم و بچه ها همگی مجبور به شدند که به سجده بروند. معلم و فرمانده به ایشان گفتند: «یک بار برای ما قرآن خواندی و ما را به طرف خاک و زمین فرستادی، شد تو کار کنی و ما را به درد سر نیندازی؟!»