چرا خداوند می خواهد انتقام بگیرد؟

در مورد آیات 42-41 سوره مبارکه زخرف ؛

1- چرا خداوند می خواهد انتقام بگیرد؟

2- خداوند چگونه از آنها انتقام می گیرد؟

3- آیا وجود مولا علی (علیه السلام) و همسرش و حسنین (علیه السلام) و به طور کلی اهل بیت علیهم السلام مانع عذاب نمی شود (آیه 41)؟

4- در مورد آیه 42 این که گفته شده اگر زنده بمانی، آن عذاب را به تو نشان می دهیم، چه نوع عذابی است، عذاب دنیایی یا عذاب اخروی؟

قرآن در ادبیات ایرانی

حجاب چهره ی جان می شود غبار تنم خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم(حافظ)

شاید،برای هر جوانی یا کلاً هر انسانی،پیش آمده باشد که با خود بگوید:خدا کیست؟چگونه است؟انسان چیست؟و پایان کار انسان کجاست؟شخصی از امام کاظم(ع) می پرسد:خدا کیست؟ایشان می فرماید:«خداوند حی است اما حیات او «حادث»1 نیست و نیز،وجودی مستقل است که واجد و صفها نمی باشد.حیات خداوند،کیفیتی که به واسطه ی آن مورد مدح و ثنا قرار گیرد و یا مکانی که در آن متوقف گردد و یا جایی که در آن سکونت گزیند،ندارد،بلکه حیات او،ذاتی است».

من نیازی به خدا و عنایتش ندارم!!

خیلی وقت‌ها طوری غرور و تکبر ما را فرا می‌گیرد و طوری برای خودمان و خواسته‌ها و آرزوهایمان ارزش قائل هستیم که فکر می‌کنیم شخصیتی هستیم و چه قدرتی داریم.
می‌گوییم: برای من افت دارد که ماشین مدل پایین سوار شوم. فلانی باید از من عذرخواهی کند. من فلان کار را نمی‌کنم چون خوشم نمی‌آید. من هر کاری دلم بخواهد می‌کنم. هیچ کسی نمی‌تواند به من «تو» بگوید!

آیا قسمتی از قرآن کلام پیامبر(صلی الله علیه و آله) است؟

پرسش: آیا درست است که قسمتی از قرآن وحی از طرف خداوند است و قسمتی از آن کلام پیامبر (صلی الله علیه و آله) است؟
پاسخ:

کوتاه و خواندنی درباره سوره های قرآن

سوره های قرآن،از نظر کوتاهی و بلندی،به سه دسته تقسیم می شوند:

1.«سبع الطول»:(هفت سوره ی بلند)

همجنس گرایی چه حکمی در قرآن دارد؟

این موضوع را می‌توان به دو مقصود حمل کرد: یکی منظر «فقهی»، یعنی احکام حلال و حرام و مجازات آن چیست؟ و دیگری منظر نگاه و جایگاه. یعنی مثلاً قرآن به این رفتار چه نگاهی دارد و چه فرموده است؟
بدیهی است که «منظر فقهی» موضوع بحث ما نمی‌باشد، چرا که اولاً تمامی احکام فقهی در قرآن نیامده است، بلکه فرموده است از حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه و آله اخذ کنید، مثل احکام رکعات نماز که اصلی‌ترین عبادت و ستون دین است – و دیگر آن که ما نوعاً فقیه و مجتهد نیستیم که بخواهیم با رجوع به قرآن کریم و حتی احادیث و سایر منابع، استنباط و استخراج و بیان احکام نماییم. لذا برای اطلاع از احکام جزایی همجنس‌بازی مردان یا زنان، باید به فقه رجوع کرد. این یک حقه‌ی وهابیت است که رایج کرده‌اند هر حکم فقهی را می‌پرسند در کدام سوره و آیه آمده است؟ چرا که آنان بدون هیچ حجتی به «حسبنا کتاب الله» و ظاهر آیات بسنده کرده‌اند و ما به حکم خداوند متعال در آیات بسیار، تابع «اطیعوالله و اطیعوالرسول و اولی الامر منکم» هستیم و تفسیر و تأویل آیات و نیز شرح و بیان احکام را از آنان اخذ می‌کنیم:

آفرینش های هنری قرآن

خیال انگیزی،صحنه پردازی و به تصویر کشیدن معانی گوناگون یکی از جنبه های اعجاز و نیز از جمله رازهای جاذبه قرآن است.این هنر قرآنی،در توصیف صحنه های طبیعت،تبیین ارزش ها و ضد ارزش ها و پاکی ها و ناپاکی ها،قصه ها و داستان سرایی ها،طرح مثل ها و نیز در به تصویر کشیدن مراحلی از معاد و قیامت و حساب و کتاب،چنان کارآمد و مؤثر بوده است که آن را جنبه ای از سحر و افسون قرآن می دانند.آنچه قرآن از قول برخی از کفار نقل می کند،بیانگر همین حقیقت است.

اگر قرآن صامت است چرا باید به آن رجوع شود؟!

قرآن صامت است و ما (انسان) ناطق. پس ما ارجحیت داریم. حالا چه دلیلی برای حجیت قرآن و ضرورت رجوع
اگر چنین باشد که انسان نباید هیچ کتابی را بخواند، چرا که انسان ناطق است و همه کتب صامت! اما در خصوص «انسان» و «قرآن» توجه به نکات ذیل لازم است:

جهات انس با قرآن

انس و ارتباط با کتاب الهی،از جهات مختلفی قابل توجه است و بُعد معرفتی قرآن،از مهم ترین این جهات محسوب می شود.از آنجا که قرآن کریم کلام خدا و پیام آسمانی است و سخن پروردگار و تجلی کمال مطلق محسوب می شود،دارای گیرایی و جذابیت ویژه ای است و تشنگان حقیقت می توانند از آن کلام که همچون آب زلالی است سیراب شوند.آیات الهی دریچه ارتباط با عالم ملکوت و نشان گویای خداوند است که از طریق وحی در اختیار انسان قرار گرفته است.همان گونه که در روایات آمده،خالق هستی به واسطه قرآن با بندگانش سخن می گوید و رمز و راز خلقت را از این راه می آموزد.

اهمیت یک واو در قرآن

در مسجد،هر شب صفحه ای از قرآن را با ترجمه ی آن قرائت می کنند.شب پنج شنبه ای بود که صفحه ی192 آیات 32 تا 36 از سوره ی توبه را خواندند، خیلی دلم می خواست، آیه ی34 و 35 را توضیح دهم و بیان کنم که یک «واو»،در آیه،چه قدر نقش دارد و برای حذف این «واو» چه قدر نقشه ها کشیده شد و «ابوذر»، برای باقیماندن آن، بر سر جایش،و جلوگیری از تحریف قرآن چه قدر زجر کشید،ولی زمینه ی این بحث فراهم نشد.