معجزه ی اول:
قرآن در سوره ی انعام آیه 125 میفرماید:« فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ وَ مَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً حَرَجاً کَأَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماءِ »
یعنی: پس هرکس را که خدابخواهد هدایتش کند سینه اش را برای اسلام میگشاید و هرکس راد که(خدا) بخواهد گمراهش کند،سینه اش را تنگ میکند همانند کسیکه به آسمان بالا می رود.
شاید اون موقعی که این آیه نازل شد کسی معنیش رو نمیفهمید که جمله ی «هرکس که خدا بخواد گمراهش کنه سینه ش رو تنگ میکنه مثل کسیکه میخواد به آسمون بالا بره» یعنی چی؟
اما با پیشرفت علم، دانشمندان فهمیدند که هرچی انسان از زمین فاصله بگیره و بالا بره فشار هوا کمتر شده و در نتیجه انسان دچار تنگی نفس شده و درنتیجه خفه شده و از بین خواهد رفت و این یکی از معجزات بزرگ قرآن هست که بر مبنای این معجزه ، برای هواپیماهای جنگنده ،ماسک های اکسیژن قرار میدن تا خلبانان این هواپیما در ارتفاعات بالا دچار خفگی نشن و سقوط نکنن و از بین نرن.
معجزه ی دوم:
قرآن در قسم پایانی آیت الکرسی درباره کافران میگه:«اولئک اصحاب النار هم فیها خالدون» بقره-257
یعنی:«اینها یاران آتش هستند.این ها در آن(در آتش) جاویدان هستند.»
اما سوالی که اینجا مطرح میشه اینه که وقتی هرکی میره جهنم ما درباره ی اون میگیم که فلانی «اهل جهنم» هست. نه «یار آتش». پس چرا قرآن گفته که «اینها یاران آتش هستند»؟؟؟؟
جواب این آیه رو خود قرآن در آیه 24 بقره میده و میفرماید:« فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکافِرینَ» یعنی:«از آتشی بترسید که هیزمهای آن مرد و سنگ ها هستند.(این آتش)برای کافرین آماده شده است.»
خصوصیت هیزم اینه که وقتی توی آتیش می افته، اگه ارتفاع آتیش هر اندازه که باشه ،این هیزم باعث شعله ور تر شدن آتش و در واقع یاری رساندن به آتش در شعله ور تر شدن و گُر گرفتن اون میشه. پس مردم گناهکاری که توی آتیش جهنم افتادن و به نا به قول قران، خودشون نقش هیزم رو بازی میکنن باعث شعله ور تر شدن آتش میشن و درنتیجه آتش رو در شعله ور شدن یاری میکنند. پس این گناهکاران خودشون یاران آتش هستند.«اولئک اصحاب النار».
نتیجه اینکه قران در کلام هم از نهایت دقت برخوردار هست و این از معجزات لغوی و ادبی قرآن محسوب میشه که انسان رو در حیرت و شگف6تی فرو میبره.
معجزه ی سوم:
قرآن در آیه 56 سوره نساء میفرماید:« إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِآیاتِنا سَوْفَ نُصْلیهِمْ ناراً کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَیْرَها لِیَذُوقُوا الْعَذاب »
یعنی:همانا کسانیکه به آیات ما کافر شدند را بزودی در آتش می اندازیم.هرچه پوست بدنشان برشته میشود،پوستی غیر از آن پوست اولیه را جایگزین آن میکنیم تا عذاب را بچشند.
شاید این آیه در زمان نزول خودش ،چندان مورد درک قرار نگرفته باشه. اما امروز با توجه به پیشرفت علم به معجزه بودن و اعجاز علمی و پزشکی این آیه پی می بریم و اونم اینه که در زیر پوست، عصب هایی قرار دارند که به محض رسیدن صدمه یا لطمه ای به پوست با ایجالد درد این خطر رو به انسان هشدار میدن و اگه این عصب ها به هر دلیلی از بین برن دیگه انسان درد رو احساس نمیکنه.
قرآن در این آیه میگه هرچی پوست کافران برشته میشه ما،یه پوست جدید براش می آریم. علت این کار هم اینه که وقتی پوست اولیه می سوزه، عصبش از بین میره و شخص گناهکار دیگه عذاب و درد رو احساس نمیکنه.
پس برای اینکه درد رو همواره احساس کنه، خدا دوباره یه پوست جدید بر بدن اون میرویاند تا همواره عصب داشته باشه و همواره عذاب رو احساس کنه و در عذاب باشه.
این معجزه ی قرآن در حدود 1400 سال پیش ذکر شده و ما امروز تازه متوجه ی عظمت این آیه شدیم اونم نه به اندازه ای که در شان این آیه باشه بلکه در حد فهم مختصر این آیه.
به هر حال این آیه اشاره به مقوله ی عصب شناسی و پزشکی در متن قرآن داره.
والسلام علی من اتبع الهدی.
