چرا خداوند می خواهد انتقام بگیرد؟

در مورد آیات 42-41 سوره مبارکه زخرف ؛

1- چرا خداوند می خواهد انتقام بگیرد؟

2- خداوند چگونه از آنها انتقام می گیرد؟

3- آیا وجود مولا علی (علیه السلام) و همسرش و حسنین (علیه السلام) و به طور کلی اهل بیت علیهم السلام مانع عذاب نمی شود (آیه 41)؟

4- در مورد آیه 42 این که گفته شده اگر زنده بمانی، آن عذاب را به تو نشان می دهیم، چه نوع عذابی است، عذاب دنیایی یا عذاب اخروی؟

پاسخ سوال 1 و 2: فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ

(41) أَوْ نُرِیَنَّکَ الَّذِی وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَیْهِم مُّقْتَدِرُونَ (42)

41- پس اگر ما تو را [از دنیا] ببریم، قطعاً از آنان انتقام مى‏کشیم،

42- یا [اگر] آنچه را به آنان وعده داده‏ایم به تو نشان دهیم حتماً ما بر آنان قدرت داریم.

درآیات مورد بحث، روی سخن را، به پیامبر گرامی اسلام صلی الله و علیه وآله کرده، این گروه را شدیداً تهدید و پیامبر صلی الله و علیه وآله را تسلی و آرامش خاطر می‌بخشد می‌فرماید: هرگاه تو را از میان آنها ببریم، حتما از آنها انتقام خواهیم گرفت و مجازاتشان می‌کنیم! (فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ)

منظور از بردن پیامبر (صلی الله و علیه وآله) از میان آن قوم، خواه وفات پیامبر صلی الله و علیه وآله باشد و یا هجرت او از مکه به مدینه، در هر حال اشاره به این است که اگر تو هم شاهد و ناظر نباشی، و آنها به راه خود همچنان ادامه دهند ، ما شدیداً آنها را مجازات می‌کنیم، چرا که انتقام در اصل به معنی مجازات و کیفر دادن است، هر چند از آیات متعدد دیگری که در همین معنی در قرآن نازل شده ، استفاده می‌شود که منظور از بردن پیامبر صلی الله و علیه وآله وفات او است، چنان که در آیه 46 سوره یونس آمده است: وَإِمَّا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللّهُ شَهِیدٌ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ : و اگر پاره‏اى از آنچه را که به آنان وعده مى‏دهیم به تو بنمایانیم، یا تو را بمیرانیم [در هر دو صورت‏] بازگشتشان به سوى ماست. سپس خدا بر آنچه مى‏کنند گواه است.

همین معنی در سوره رعد آیه 40، و سوره غافر آیه 77 نیز آمده است.‌(تفسیر نمونه، ج 21، ص 70)
اهل بیت مانع کدام عذاب ها می شوند؟

عذاب هایی که وجود پیامبر بر طبق آیه 33 سوره انفال، یعنی: وَمَا کَانَ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِیهِمْ وَمَا کَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ

مانع آن است و یا وجود بندگان پاک خداوند مانند امیر مومنان و حضرت زهرا (علیها السلام) و فرزندان آنها (علیهم السلام) مانع آن می شود ، عذاب استیصال است یعنی عذابی که همه آنها را ریشه کن کرده و به یکباره از میان بردارد و منظور عذاب های فردی و یا عذاب در مقیاس کوچک که نتیجه اعمال زشت و گناهان آنها است نمی باشد.

 
نشان دادن عذاب به پیامبر

آیه 46 سوره یونس بیانگر آیه 42 سوره است و می فرماید: وَإِمَّا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللّهُ شَهِیدٌ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ

اگر پاره‏اى از آنچه را که به آنان وعده مى‏دهیم به تو بنمایانیم، یا تو را بمیرانیم [در هر دو صورت‏] بازگشتشان به سوى ماست. سپس خدا بر آنچه مى‏کنند گواه است.

این آیه دلالت دارد که منظور از عذاب، عذاب دنیوی در زمان حیات و زنده بودن پیامبر (صلی الله و علیه وآله) است.

منبع:تبیان