برایم بگو کدامین سیمرغ بهار آمدنت را بشارت می دهد، و اینگونه پایان زمستان سرد و خشک حیات روحمان را نوید می بخشد؟ به کدامین آواز چکاوکها گوش خواهی کرد و کدامین کوچ پرستوهای مهاجر را پایان خواهی داد؟ کدامین عهد و پیمان تو را راضی خواهد ساخت تا پای در رکاب ظهور نهی و به عهد خود وفا کنی؟
رسیدن کدامین جمعه را سرلوحه آرزوهایم قرار دهم و برای رسیدنش لحظه ها را به شمارش درآورم1.
1. آیه: »وَلا یزَالُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی مِرْیةٍ مِنْهُ حَتَّی تَأْتِیهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ یأْتِیهُمْ عَذَابُ یوْمٍ عَقِیمٍ« حج/55
ترجمه: کافران همواره درباره قرآن در شک هستند، تا آنکه روز قیامت به طور ناگهانی فرا رسد، یا عذاب روز عقیم [=روزی که قادر بر جبران گذشته نیستند] به سراغشان اید.
روایت: زراره ابن اعین میگوید: از امام باقر علیه السلام درباره »الساعة بغتة« سؤال کردم. حضرت فرمودند: ساعتِ قیامِ قائم علیه السلام است که ناگهانی خواهد بود2.
2. آیه: »ذَلِکَ وَمَنْ عَاقَبَ بِمِثْلِ مَا عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِی عَلَیهِ لَینْصُرَنَّهُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ« حج/60
ترجمه: (آری، مطلب) چنین است! و هر کس به همان مقدار که به او ستم شده مجازات کند، سپس مورد تعدی قرار گیرد، خدا او را یاری خواهد کرد؛ یقیناً خداوند بخشنده و آمرزنده است.
روایت: از امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه روایت شده که فرمودند: هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله برای رهایی از دست کفار و مشرکان از مکه خارج شدند و به سوی غار رفتند، مشرکان او را تعقیب کردند تا آن حضرت را بکشند، ولی موفق نشدند. آنگاه در جنگ بدر درگیری شدیدی بین پیامبر صلی الله علیه و آله و کفار به وجود آمد و سرانجام «عتبه بن ربیعه»، «شیبه بن ربیعه»، «ولید بن عتبه»، «حنظه بن ابیسفیان»، «ابوجهل» و عده زیادی از کفار به قتل رسیدند.
بعد از وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله، «پسر هند دخترِ عتبه بن ربیعه» (معاویه بن ابیسفیان) عقده و کینه خود را اظهار نمود. اطاعت و پیروی از امیرالمؤمنین علیه السلام نکرد و با او و فرزندش جنگید و یزید، امام حسین علیه السلام را به شهادت رساند.
در پایان این آیه شریفه آمده »لَینْصُرَنَّهُ اللَّهُ« یعنی خداوند متعال، پیامبر صلی الله علیه و آله را با مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که از فرزندان اوست، یاری خواهد نمود3.
پینوشتها:
1. فاطمه رستمی.
2. ینابیع الموده، ص428.
3. تفسیر صافی، ج 3، ص 388.
منبع:مجله نسیم وحی
