ابزار رایگان وبلاگ

خداحافظ بچه !(مولتی ویتامین مخصوص روزه داران-جزء 12) :: .:وبلاگ قرآنی بیّنات:.

.:وبلاگ قرآنی بیّنات:.

تبلیغات
پونیشا :: نیروی کار مجازی وبلاگ قرآنی بینات ایجاد سایت
نوین پیام
  • ۰
  • ۰

در جزء دوازدهم قرآن کریم، شاهد گزارشی خواندنی و عبرت انگیز از خداحافظی یک پدر دلسوز و مهربان با فرزند خود هستیم، پدری که سال های سال برای تربیت فرزند خود زحمت کشید، اما شرایط بد جامعه و عوامل دیگر سبب شد که این پدر برای همیشه از فرزند خود خداحافظی کند .

فرزند

در شب های ماه مبارک رمضان امسال شاهد سریالی هستیم که با موضوع نازایی که مشکل برخی از زوج های جوان می باشد، ذهن مخاطبین را به خود درگیر کرده است ،سریالی به نام (خداحافظ بچه) که قصه زوج خوشبختی را حکایت می کند که در آرزوی تولد فرزندی به سر می برند که با وقوع یک اتفاق متوجه می شوند که هرگز صاحب فرزند نمی شوند و با فهمیدن این موضوع زندگی آرام آنها به دریایی مواج و خروشان تبدیل می شود و بعد از آنکه به هر دری می زنند و نتیجه ای حاصل نمی شود ، بالاخره تصمیم می گیرند تا سرپرستی کودکی را عهده دار شوند  و برای این کار با مشکلات عدیده ای رو برو می شوند و ظاهراً این مشکلات ادامه پیدا خواهد کرد تا شاهد آخر داستان و پایان آن باشیم.

این زوج خوشبخت با فهمیدن اینکه هرگز بچه دار نمی شوند با فرزند دار شدن خود خداحافظی می کنند و در صدد بدست آوردن فرزند دیگری، با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می کنند .

هرچند که هنوز برای نقد این فیلم وقت باقی است و قانون صبر، ما را به شکیبایی بیشتر دعوت می کند ، اما تا کنون نیز نقدهای متعددی به آن وارد شده است که از مطرح کردن آن خودداری می کنیم.

آنچه توجه ما را به نوشتن این متن در روز دوازدهم ماه مبارک رمضان جلب کرد، مساله تربیت فرزند و روش های صحیح این مساله مهم است و اینکه عده ای از مردم بر اثر نازایی مجبورند با فرزنددار شدن وداع کنند و از آن بدتر برخی بعد از تحمل مشکلات فراوان در پرورش و شکوفایی فرزندان خود بر اثر تربیت نادرست و یا شرائط بد جامعه مجبورند، برای همیشه با فرزند خود خداحافظی کنند و راه و آرمان فکری و اعتقادی  خود را با آنها جدا کنند.

در جزء دوازدهم قرآن کریم، شاهد گزارشی خواندنی و عبرت انگیز از خداحافظی یک پدر دلسوز و مهربان با فرزند خود هستیم، پدری که سال های سال برای تربیت فرزند خود زحمت کشید، اما شرایط بد جامعه و عوامل دیگر سبب شد که این پدر برای همیشه از فرزند خود خداحافظی کند .

قرآن کریم گزارش غم انگیز این خداحافظی را این گونه به تصویر می کشد و می فرماید:

(وَ هِیَ تَجْری بِهِمْ فی‏ مَوْجٍ کَالْجِبالِ وَ نادى‏ نُوحٌ ابْنَهُ وَ کانَ فی‏ مَعْزِلٍ یا بُنَیَّ ارْکَبْ مَعَنا وَ لا تَکُنْ مَعَ الْکافِرین: و آن [کِشتى‏] ایشان را در میان موجى کوه‏آسا مى‏بُرد، و نوح پسرش را که در کنارى بود بانگ درداد: «اى پسرک من، با ما سوار شو و با کافران مباش.)( هود :  42)

چنانچه برخی از مفسرین قرآن کریم بیان کرده اند، ظاهراً این گفتگو قبل از حرکت کشتی بوده است، چون بعد از اینکه کشتی حرکت کرد و در امواج کوه آسا قرار گرفت، دیگر امکان سوار شدن بر این کشتی غول پیکر فراهم نبوده است، اما با این حال از آنجا که پدر و مادر نسبت به سرنوشت و آینده فرزندان خود مسئول هستند، حضرت نوح نیز تا آخرین لحظه به فکر نجات فرزند خود از انحراف بود و او را دعوت کرد تا به جمع دوست داران حقیقت بپیوندد، اما داستان این خداحافظی با پاسخی که این فرزند به پدرش داد به نقطه اوج خود رسید، آنجا که پاسخ داد:

(قالَ سَآوی إِلى‏ جَبَلٍ یَعْصِمُنی‏ مِنَ الْماءِ قالَ لا عاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلاَّ مَنْ رَحِمَ وَ حالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَکانَ مِنَ الْمُغْرَقین: گفت: «به زودى به کوهى پناه مى‏جویم که مرا از آب در امان نگاه مى‏دارد.» گفت: «امروز در برابر فرمان خدا هیچ نگاهدارنده‏اى نیست، مگر کسى که [خدا بر او] رحم کند.» و موج میان آن دو حایل شد و [پسر] از غرق‏شدگان گردید.)(هود: 43)
خانواده

این گزارش غم انگیز گزارشی است که، از وضعیت بعضی از والدین در جامعه امروز ما حکایت می کند، والدینی که به دو گروه تقسیم می شوند:

گروه اول، آنهایی که به هیچ وجه به فکر تربیت درست و مکتبی فرزندان خود نیستند که بعد از مدتی به سبب عدم تربیت صحیح، فرزندان خواه نا خواه از خانواده جدا می شوند و مسیر گمراهی و انحراف را در پیش می گیرند.

و گروه دوم پدر و مادرانی که خود صالح  و مۆمن هستند و در جهت تربیت صحیح فرزندان خود تلاش می کنند، اما تاثیر عوامل محیطی مانند مدرسه، دوستان ناباب و مسائل اجتماعی، فرهنگی و بعضاً سیاسی، سبب می شود که از فرزندان خود خداحافظی کنند، که باز در مورد این گروه، آیات الهی گزارشی می دهند که تلاش والدین برای اصلاح و تربیت فرزندان سودی در پی نخواهد داشت و به سبب تأثیر عوامل محیطی از جمله دوستان ناباب،فرزندان از کانون گرم خانواده و عقیده و آرمان های الهی خداحافظی می کنند:

(وَ الَّذی قالَ لِوالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُما أَ تَعِدانِنی‏ أَنْ أُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلی‏ وَ هُما یَسْتَغیثانِ اللَّهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ ما هذا إِلاَّ أَساطیرُ الْأَوَّلینَ: و آن کس که به پدر و مادر خود گوید: «اف بر شما، آیا به من وعده مى‏دهید که زنده خواهم شد و حال آنکه پیش از من نسلها سپرى [و نابود] شدند.» و آن دو به [درگاه‏] خدا زارى مى‏کنند: «واى بر تو، ایمان بیاور. وعده [و تهدیدِ] خدا حقّ است.» و[لى پسر] پاسخ مى‏دهد: «اینها جز افسانه‏هاى گذشتگان نیست.)(الأحقاف: 17)

خلاصه کلام

آنچه امروزه سبب جدا شدن فرزندان از مسیر فکری و آرمانی پدران و مادران و به عبارتی دیگر خداحافظی پدر و مادر از آنها می شود را می توان در سه عامل خلاصه کرد، که توجه و اهمیت دادن کافی به هر کدام سبب می شود که بتوانیم در کنار فرزندان خود برای همیشه زندگی کنیم و از کنار آنها بودن لذت ببریم عواملی چون:

1) عوامل وارثتی که از همان ابتدای انعقاد نطفه شروع به فعالیت کرده و بسیاری از صفات را به فرزندان منتقل می کند و به همین جهت برای تربیت صحیح فرزند توصیه می کنند که از سال ها قبل از بچه دار شدن به فکر آن باشید، چرا که فرزندان شما همان ویژگی ها و خصوصیت های فردی شما را به ارث می برند .

2) عوامل محیطی: که مهمترین آنها را می توان دوستان بر شمرد دوستانی که بدون اینکه متوجه شوید مسیر زندگی شما را تغییر می دهند و اگر کمی دیر بجنبید ناچار هستید تا ندای:

(یا وَیْلَتى‏ لَیْتَنی‏ لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلیلاً : «اى واى، کاش فلانى را دوست [خود] نگرفته بودم.)(الفرقان: 28) را سر بدهید .

3) و در آخر اراده و اختیار خود انسان نیز نقش مهمی در تعیین سرنوشت او دارد و هر چند که پدر و مادر صالح و مومن باشند و محیط نیز محیط مساعدی برای تربیت صحیح باشد انسان می تواند با اختیار، خود را در دام ضلالت و گمراهی قرار دهد.

در روز دوازدهم از ماه مبارک رمضان از خداوند بخواهیم که به ما توفیق تربیت صحیح فرزندانمان را عنایت کند، تا هیچ وقت شاهد خداحافظی با آنها نباشیم، دعا کنیم و همیشه و در همه حال از خداوند متعال بخواهیم که:

(... رَبِّ أَوْزِعْنی‏ أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتی‏ أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلى‏ والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لی‏ فی‏ ذُرِّیَّتی‏ إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَ إِنِّی مِنَ الْمُسْلِمینَ : «پروردگارا، بر دلم بیفکن تا نعمتى را که به من و به پدر و مادرم ارزانى داشته‏اى سپاس گویم و کار شایسته‏اى انجام دهم که آن را خوش دارى، و فرزندانم را برایم شایسته گردان؛ در حقیقت، من به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمان‏پذیرانم.»(الأحقاف: 15)

هم خود فرزندان صالحی برای پدر و مادر خود باشیم و هم خدای متعال به ما فرزندانی شایسته عنایت کند.

منبع:تبیان

محمد محمودی

جزء 12

خداحافظ بچه

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی